.jpg?noc=1600160801)
Kiedy słońce równiutko świeciło na równik, kiedy dzień równy był nocy zebrała się grupa miłośników rowerów, by pożegnać Lato 2021.
Mimo tego, że dnia poprzedniego lało jak z cebra, dzień przywitał wszystkich mgłą poprzez, którą nieśmiało prześwitywało słońce, jakby chciało zachęcić do rowerowego wysiłku tych niewielu, którzy stawili się na parkingu przed szkołą (mimo, że mogło tak wielu pojechać). I ruszyła kilkunastoosobowa ekipa pod czujnym okiem opiekunów, by przejechać w pięć i pół godziny 35 kilometrów i objechać Sandomierz. A podczas Rajdu zdarzyło się wiele: a to tuż za mostem koło jednego z uczestników spotkało się z wkrętem i trzeba było wzywać lawetę, aby wymienić rower; a to na piątym kilometrze, na Lubelskiej, trzeba było wpaść do sklepu, bo zabrakło jedzenia i picia, a to trzeba było ciągle jechać pod górę albo z góry, bo przecież Sandomierz niczym Rzym na wzgórzach jest; a to trzeba było pozować do zdjęcia z pączkiem przy buzi (kto był ten wie o co chodzi); a to trzeba było niczym kawaleria pod ogniem w '39 przemykać przez ruchliwą trasę nr 79 za Chwałkami; a to trzeba było pedałować na cienkich oponach drogą pełną rozmiękłego błota, gdzieś w sadach na północ od Sandomierza, bo przecież dzień wcześniej padało; a trzeba było "na Radarach" szybko przemykać obok stacji radarowej, aby wojskowi nie namierzyli i nie zestrzelili kogoś z uczestników rajdu; a to trzeba było w Koćmierzowie szukać grochu na polu z kapustą (kto był ten wie o co chodzi); a to trzeba było w Ostrołęce jeździć w kółko jakby nie można było prosto; a to w końcu można było raczyć się pysznymi goframi na Bulwarze. I wszystko to, by w pełnym słońcu zajechać pod szkołę i pożegnać Lato (jednak nie 22 września tylko 1 października, ale w tym wypadku ważne są chęci, a nie czyny). A za rok będzie n
